Οι ερπητοϊοί είναι ομάδα ιών που οφείλονται σε λοίμωξη από τα κοινά στελέχη HSV-1 (Herpes Simplex Virus 1), HSV-2 (Herpes Simplex Virus 2) και τον ιό της ανεμοβλογιάς VZV (Varicella-Zoster Virus). Ο κάθε ιός προκαλεί διαφορετικά συμπτώματα σε διάφορα σημεία του σώματος. Ένα ποσοστό 80% των ατόμων που έχουν έρθει σε επαφή με τον ιό δεν εκδηλώνουν συμπτώματα από την πρωτολοίμωξη. Μόνο το 20% των ατόμων που κολλάνε έρπητα εμφανίζουν εξαρχής συμπτώματα. Η πλειοψηφία των ατόμων (ένα ποσοστό περίπου 85-90%) μέχρι τη νεαρή ενήλικη ζωή τους έχουν ήδη έρθει σε επαφή με τον ιό του έρπητα.
Επιχείλιος Έρπης. Ο ιός HSV-1 γνωστός και ως επιχείλιος έρπης μπορεί να προκαλέσει φουσκάλες στην περιστοματική περιοχή, στα μάτια και στη μύτη. Σπανιότερα, μπορεί μέσω της σεξουαλικής επαφής να μεταφερθεί και στα γεννητικά όργανα.
Έρπης των Γεννητικών Οργάνων. Ο ιός HSV-2 είναι γνωστός και ως έρπης των γεννητικών οργάνων, καθώς ευθύνεται για τις δερματικές εκδηλώσεις στα γεννητικά όργανα. Σπανιότερα μπορεί και αυτός ο ιός με ενοφθαλμισμό να μεταφερθεί κατά τη σεξουαλική επαφή και στο στόμα.
Ιός της Ανεμοβλογιάς – Έρπης Ζωστήρας. Ο ιός VZV είναι γνωστός ως ο ιός της ανεμοβλογιάς. Αν υποτροπιάσει μπορεί να προκαλέσει τον έρπητα ζωστήρα. Ο έρπης ζωστήρας μπορεί να εκδηλωθεί είτε στο θώρακα (οσφύ) είτε στο μάτι είτε στο αφτί είτε στη μύτη. Η υποτροπή σε ένα άτομο γίνεται συνήθως μόνο μία φορά στη ζωή του, ωστόσο σε σοβαρά ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς μπορεί να είναι και περισσότερες.
Ο έρπης αντιμετωπίζεται με την κατάλληλη αντιιική θεραπεία. Σε ορισμένες κατηγορίες ασθενών χορηγείται και κατασταλτική αγωγή. Η θεραπεία δεν είναι ριζική. Από τη στιγμή που ο οργανισμός θα έρθει σε επαφή με τους ερπητοϊούς, θα παραμείνουν για πάντα εκεί σε λανθάνουσα κατάσταση. Ωστόσο, τις περιόδους που ο οργανισμός βιώνει κάποιο στρες ή έχει ασθενές ανοσοποιητικό σύστημα τείνουν να κάνουν υποτροπές. Η αντιιική αγωγή δρα στη φάση του πολλαπλασιασμού του ιού και χορηγείται μέσα στις 72 πρώτες ώρες από την εμφάνιση του εξανθήματος.
